بسم رب الحسین (ع)
لحظات پایانی میهمانی بر خوان الهی میگذرد . آنچنان سریع که حتی ثانیه های دنیایی نیز از قافله آن عقب ماندند . و لحظه به لحظه سپیده دم فطر بر دلها خودنمایی میکند .
وداع همیشه سخت است ، سخت ....
وداع با رمضان ، وداع با تشنگی های مملو از یاد حسین ، وادع با گرمای نیمه های ظهرش و وداع با لحظات غروبش ، وادع با نیمه شبها و نوای یارب یاربش ...
نمیدانم چه حکمتی است وداع . سخت است اما همیشه امیدی در آن سوسو میزند .
آری . امیدوار خواهم بود . آنچنان که همیشه داشته ام . من امید به غفران بی همتای خدایی دارم که همیشه امید ادامه مسیر دنیایی را پس از وداعهای سوزناک بر جانم مینشاند .
من امید دارم دوباره مهمان باشم . اینبار بر خوان خدایی حضرت حسین (ع) . یا در غروب عرفه و اگر قسمتم نشد در شب اول ماه نوکری ، ماه محرم ....
و باز مثل هر شروع و پایان زمزمه ام این خواهد بود : السلام علی الغریب به ارض کربلا
آری امید دارم .. امید .....
و اینک فطر را درک خواهم نمود انشا الله ...
خدایا !!!!!!!!!!!!!
خروج از ماه مبارک را برای ما مقارن با خروج از تمامی گناهان قرار ده و مرا بیشتر محیای بر ارادت در محرم حسین بنما ..
فرارسیدن عید فطر بر همه روزه داران
علی الخصوص شیعیان و محبین حضرت مولا(ع) مبارک باد
با امید هلاکت تمامی دشمنان دون صفت مسلمانان و شیعیان بویژه فرقه ضاله وهابیت و تکفیریها و داعشی های بی دین
خادم الشهداء
